Liliane van der Elst

Gevoelens van positieve verwondering zijn meestal de voedingsbodem voor Liliane (1953) haar creaties; vandaar de grote verscheidenheid aan thema’s waarin het organische primeert. Landelijke ‘roots’ drukken niet alleen hun stempel op de organische vormen, maar ook op de sculpturale werken, uitgevoerd ‘heet’ in ‘heet’. De ‘resilience’ waarmee elke fase van groei en sterven gepaard gaat, zowel bij de mens als in de natuur, is een belangrijke drijfveer bij het creëren van objecten. De combinaties van ‘gegoten’ en ‘geblazen’ werk benadrukken de contrasten tussen glad versus gestructureerd, tussen transparant versus opaak bij het spel van licht en kleur. Werken met vloeibaar glas als kunstvorm; een passie die haar dagelijks bestaan (ver)vult, een onweerstaanbare drang …